Równe
Encyklopedia PWN
wektor
mat. uporządkowana para punktów, z których jeden, np. P(x1, y1, z1), stanowi początek wektora, a drugi, np. Q(x2, y2, z2) — jego koniec, przy czym x1, y1, z1 oraz x2, y2, z2 są współrzędnymi kartezjańskimi punktów P i Q;
[łac.],
Wszechświat, Kosmos,
układ wszystkich obiektów astronomicznych, materii rozproszonej i pól fizycznych wraz z czasoprzestrzenią, którą wypełniają.
mat. warunki konieczne i wystarczające na to, by 2 trójkąty były przystające: 1) odpowiednie boki są równe (bbb), 2) 2 boki są równe i kąt między nimi jest przystający (bkb); 3) 1 bok jest równy i kąty do niego przyległe są przystające (kbk).
dziedziczenie, spadkobranie,
przejście spadku jako całości po śmierci osoby fiz. (spadkodawcy) na jedną lub kilka osób fiz. lub prawnych (spadkobierców, dawniej: dziedziców).
fiz. wielkość skalarna odnoszona do 2 dowolnych punktów obwodu elektrycznego lub pola elektrycznego; równa stosunkowi pracy W, wykonywanej przez siły pola elektrycznego przy przemieszczaniu ładunku elektrycznego q wzdłuż pewnej krzywej s (między 2 wybranymi punktami pola, np. A i B), do wartości tego ładunku: UAB = W/q = ∫s Esds, gdzie Es — składowa natężenia pola elektrycznego wzdłuż elementu drogi ds.
