Równinie Łęczyńsko Włodawskiej
Encyklopedia PWN
Łęczyńsko-Włodawska, Równina, Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie,
południowo-zachodniego część Polesia Zachodniego, między Garbem Włodawskim na północy a Pagórami Chełmskimi na południu oraz Wysoczyzną Lubartowską na zachodzie a doliną Bugu na wschodzie;
woj. we wschodniej części Polski; na wschodzie graniczy z Białorusią i Ukrainą, na południu z woj. podkarpackim, na południowym zachodzie ze świętokrzyskim, na północnym zachodzie i północy z mazowieckim i podlaskim;
jezioro krasowe na Równinie Łęczyńsko-Włodawskiej, w dorzeczu Tyśmienicy, w woj. lubelskim, ok. 17 km na północny wschód od Łęcznej, na wys. 169 m;
hydrol. naturalny zbiornik śródlądowy, stanowiący wypełnione wodą zagłębienie terenu (misa lub czasza jeziorna), o brzegach ukształtowanych pod wpływem falowania i prądów wodnych, charakteryzujący się powolną wymianą wody.
jezioro krasowe na Równinie Łęczyńsko-Włodawskiej (woj. lubel.), na wys. 159 m;
jezioro krasowe na Równinie Łęczyńsko-Włodawskiej (woj. lubel.), na wys. 159 m;
