Południowopomorskie
Encyklopedia PWN
część Pojezierzy Południowobałtyckich, między doliną Odry na zachodzie a doliną Wisły na wschodzie, na południe od moren czołowych fazy pomor. zlodowacenia Wisły i na północ od Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej;
woj. w zachodniej części Polski, na zachodzie graniczy z Niemcami (Brandenburgia i Saksonia), na północy z woj. zachodniopomor., na wschodzie z wielkopol., na południu z dolnośląskim;
Południowobałtyckie, Pojezierza, niem. Südbaltischer Landrücken,
część Niżu Środkowoeur., w Polsce i Niemczech ograniczona od północy Pobrzeżem Południowobałtyckim, od południa — zasięgiem zlodowacenia Wisły, stanowiącym wyraźną granicę krajobrazową;
nazwa używana jako określenie części Pojezierzy Południowobałtyckich, w północnej Polsce, między dolinami Odry na zachodzie i Pasłęki na wschodzie oraz dolinami Noteci, Warty i częściowo Wisły na południu;
woj. (od I 1999) w zachodniej Polsce;
