Pojezierzy Południowobałtyckich
Encyklopedia PWN
nazwa używana jako określenie części Pojezierzy Południowobałtyckich, w północnej Polsce, między dolinami Odry na zachodzie i Pasłęki na wschodzie oraz dolinami Noteci, Warty i częściowo Wisły na południu;
Wielkopolskie, Pojezierze, Pojezierze Wielkopolsko-Kujawskie,
południowa część Pojezierzy Południowobałtyckich, między pradolinami: Toruńsko-Eberswaldzką na północy a Warciańsko-Odrzańską na południu;
część Pojezierzy Południowobałtyckich, między doliną Odry na zachodzie a Pojezierzem Kaszubskim na wschodzie;
południowa część Pojezierzy Południowobałtyckich, między dolinami: Odry na południowym zachodzie i Warty na północnym wschodzie;
część Pojezierzy Południowobałtyckich, między doliną Odry na zachodzie a doliną Wisły na wschodzie, na południe od moren czołowych fazy pomor. zlodowacenia Wisły i na północ od Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej;
przedłużenie na wschód Pojezierzy Południowobałtyckich, w Polsce, na Litwie, Łotwie, Białorusi, w Estonii, w Rosji;
