Palatynie
Encyklopedia PWN
palatyn, łac. comes palatinum,
średniowieczny tytuł wysokich dostojników państwowych;
Palatyn, łac. Mons Palatinus, wł. Palatino,
jedno z 7 wzgórz Rzymu; centralnie położony niedaleko Tybru;
Rzym, Roma,
stolica i największe miasto Włoch, nad Tybrem, w środkowej części Półwyspu Apenińskiego, na nizinie Campania di Roma oraz przedgórzach Apeninu Abruzyjskiego, w pobliżu brzegu Morza Tyrreńskiego;
aula
[łac.]:
otoczenie władcy i jego rodziny, dostojników świeckich i duchownych składające się z urzędników, domowników (łac. familiares), służby; ośrodek władzy i kultury będący nieformalną instytucją.
