Palatyn
 
Encyklopedia PWN
Palatyn, łac. Mons Palatinus, wł. Palatino,
jedno z 7 wzgórz Rzymu; centralnie położony niedaleko Tybru;
wg tradycji miejsce najstarszej osady zał. przez Romulusa (Roma Quadrata) — kolebki miasta i państwa; w okresie republiki dzielnica bogatych obywateli (m.in. Cycerona, Krassusa), od czasów Oktawiana Augusta — pałaców cesarskich. Wykopaliska odsłoniły m.in.: ślady osady z przeł. IX i VIII w. p.n.e., ruiny świątyni Kybele (II/I w.), pałacu Oktawiana Augusta, zw. Domem Liwii (malowidło ścienne), świątyni Apollina (28 r. p.n.e.), pałacu Tyberiusza (1. poł. I w. n.e.), pałacu Flawiuszów (I/II w.), term Septymiusza Sewera (II/III w.); znaleziska archeol. w Antiquarium; z zabytków późniejszych — kościół Św. Sebastiana, z malowidłami z XI w. w apsydzie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia