Niz Śląsko Łużyckiej
Encyklopedia PWN
Śląsko-Łużycka, Nizina, niem. Lausitzer Heideland,
wschodnia część Niz. Sasko-Łużyckich, między Wałem Trzebnickim a Pogórzem Zachodniosudeckim, w Polsce i Niemczech;
Nysa Łużycka, czes. Lužická Nisa, niem. Lausitzer Neisse,
rz. w Czechach, Polsce i Niemczech, lewy dopływ Odry, płynie przez Sudety Zachodnie, Pogórze Zachodniosudeckie, Niz. Śląsko-Łużycką, Wzniesienia Łużyckie, Obniżenie Dolnołużyckie, Wzniesienia Zielonogórskie do Pradoliny Berlińskiej, w woj. dolnośląskim i lubuskim;
część Niżu Środkowoeur., w Polsce i Niemczech, w dorzeczu Łaby i częściowo Odry;
województwo (od 1999) w południowo-zachodniej części Polski; graniczy z Czechami na południu, z Niemcami na zachodzie, z woj.: lubuskim i wielkopol. na północy oraz opolskim na wschodzie;
część Niz. Śląsko-Łużyckiej, między Nysą Łużycką na zachodzie a Bobrem na wschodzie oraz Wzniesieniami Żarskimi i Wzgórzami Dalkowskimi na północy a Pogórzem Izerskim na południu;
