Miara Riemanna
Encyklopedia PWN
mat. miara zbudowana na wzór geom., standardowych: długości, pola, objętości (miara);
mat. podane przez G.F.B. Riemanna uogólnienie pojęcia całki oznaczonej funkcji ciągłej na przypadek funkcji ograniczonych, określonych na przedziale ograniczonym, mających zbiór punktów nieciągłości miary (Lebesgue’a) zero;
dział analizy mat., poświęcony abstrakcyjnym uogólnieniom znanych pojęć geometrii klas. i matematyki elementarnej: długości odcinka, pola wielokąta, objętości wielościanu, 0-wymiarowej miary liczącej, tzn. liczby elementów zbioru.
mat. jedno z podstawowych pojęć matematyki, wprowadzone niezależnie przez I. Newtona i G.W. Leibniza pod koniec XVII w. jako nowe narzędzie rachunkowe;
mat. podstawowe pojęcie matematyki współcz.: zbiór dowolnych obiektów (np. funkcji, wektorów, liczb, figur geom., stanów pewnego układu fiz.), między którymi zostały ustalone relacje natury geom., algebraicznej lub abstrakcyjnej;
zjawiska fizyczne, wśród których najważniejsze polega na wzajemnym przyciąganiu się wszystkich ciał;
