Konwencja
Encyklopedia PWN
Dunaj, niem. Donau, ukr. Dunaj, Dunai, węg. Duna, serb. i chorw. Dunav, rum. Dunărea, bułg. Dunaw, w starożytności: trackie, dackie Istros, gr. Danubios, łac. Ister, Danuvius,
rzeka w środkowej i południowo-wschodniej Europie;
ludobójstwo, ang. genocide,
termin utworzony 1944 przez polskiego prawnika R. Lemkina, określający masowe zabijanie lub eksterminację grup ludzkich, przyjęty w prawie międzynarodowym po II wojnie światowej.
hydrol. wyodrębniona część oceanu, zwykle przylegająca do kontynentu, oddzielona od otwartych wód oceanicznych łańcuchami wysp, półwyspami lub podwodnymi progami, utrudniającymi wymianę wód głębinowych;
zespół norm prawa pozytywnego i zwyczajowego oraz ogólnych zasad powstałych po II wojnie świat. na podstawie wyroków sądów rozpatrujących sprawy o zbrodnie wojenne i związanych z nimi zbrodni przeciw pokojowi i ludzkości; stanowią część prawa międzynarodowego.
obozy jeńców wojennych w okresie II wojny światowej,
miejsca przymusowej izolacji jeńców wojennych określała genewska konwencja z 1929 (genewskie konwencje i protokoły) oraz haski regulamin z 1907 dotyczący praw i zwyczajów wojny lądowej.
część prawa własności intelektualnej zawierająca przepisy wydane z myślą o ochronie interesów twórców i dotycząca stosunków prawnych związanych z tworzeniem, korzystaniem z utworów i ich ochroną;
