Etrurii

Encyklopedia PWN

rzym. nazwa m. w staroż. Etrurii, ob. → Cerveteri.

moda w sztuce klasycystycznej 2. połowie XVIII w.;

Etruskowie, Tyrrenowie, etruskie Rasenna, gr. Tyrrhēnoí, łac. Etrusci, Tusci,

lud starożytny zamieszkujący od IX do I w. p.n.e. środkową Italię (Etrurię), niemówiący językiem indoeuropejskim, który w kontakcie z Grekami stworzył głęboko zhellenizowaną, choć niepozbawioną własnego piętna, kulturę i sztukę (etruska sztuka).

Fabiusz Rullianus, Quintus Fabius Maximus Rullianus, ur. ok. 355, zm. ok. 290 p.n.e.,

wódz rzymski;

fasces

[łac., ‘wiązki’, ‘pęki’],

symbol władzy w staroż. Etrurii i Rzymie; pęk rózg z wetkniętym w nie toporem, narzędzia kary chłosty i śmierci, noszone przez liktorów;

Florencja, Firenze,

miasto w środkowych Włoszech, nad rzeką Arno, na pogórzu Apeninu Toskańsko-Emiliańskiego;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>