Diraca
Encyklopedia PWN
optyka
dziedzina nauki i techniki zajmująca się światłem — zjawiskami związanymi z jego generowaniem, rozchodzeniem się, detekcją, oddziaływaniem z materią i wynikającymi z nich zastosowaniami;
[gr. optikḗ ‘nauka o zjawiskach wzrokowych’],
metody stosowane do rozwiązywania problemów fizyki statyst., polegające na znalezieniu odpowiedniej funkcji rozkładu.
zwyrodnienie, degeneracja,
fiz.:
niemiecki fizyk teoretyk.
rk
fiz. liczba cząstek znajdujących się w tym samym stanie kwantowym układu fiz. złożonego z identycznych cząstek;
hipotetyczna cząstka elementarna wytwarzająca centralne pole magnetyczne (wychodzące z monopola magnetycznego linie pola biegną w nieskończoność lub do innego monopola magnetycznego);
