statystyki fizyczne
 
Encyklopedia PWN
statystyki fizyczne,
metody stosowane do rozwiązywania problemów fizyki statyst., polegające na znalezieniu odpowiedniej funkcji rozkładu.
W rozważaniach statyst. wprowadza się pojęcie przestrzeni fazowej. Dla cząstek o 3 stopniach swobody (np. jednoatomowych cząsteczek gazu) jest to przestrzeń 6-wymiarowa (ogólnie 2 n-wymiarowa, gdzie n — liczba stopni swobody), w której każdej osi prostokątnego układu współrz. jest przyporządkowana jednoznacznie jedna ze współrz. lub składowych pędu cząstki (tzw. przestrzeń fazowa µ). Punkt w przestrzeni fazowej (tzw. punkt fazowy) reprezentuje więc stan cząstki w sensie klasycznym. Dzieląc przestrzeń fazową na małe komórki i numerując je np. wartościami odpowiadających im energii, można określić stan układu jako całości podając rozkład liczby cząstek w tych komórkach. W zależności od tego, czy do opisu ruchu cząstek wchodzących w skład układu stosuje się zasady mechaniki klas. czy kwantowej, odpowiednie statystyki noszą nazwę: statystyki klas. lub statystyki kwantowej. Statystyka fizyczna kwantowa jest inna dla fermionów (statystyka Fermiego–Diraca) i dla bozonów (statystyka Bosego–Einsteina). Każda z tych statystyk daje inny rozkład energii cząstek. Dla dostatecznie wysokich temperatur obydwa rozkłady przechodzą w rozkład klas. (Maxwella–Boltzmanna).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Fermiego-Diraca rozkład. Średnia liczba obsadzeń w funkcji energii; EF — energia Fermiegorys. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia