Celan Paul, Psalm

Celan Paul, Psalm

 

Nikt nie ulepi nas ponownie z ziemi i gliny

nikt nie omówi naszego prochu.

Nikt.

 

Bądź pochwalony ty, Nikt.

Ku twemu zadowoleniu

chcemy kwitnąć.

Ku

tobie.

 

Niczym

byliśmy, jesteśmy, po—

zostaniemy, kwitnąc:

różą nicości — tą

różą niczyją.

 

Szyjką słupka w jasności duszy,

nitką pręcika w pustce nieba,

koroną czerwoną

od słowa w purpurze, które wyśpiewaliśmy ponad, o, ponad

cierniem.

 

(Tłum.: Feliks Przybylak, wybór: Jan Tomkowski)

 

Komentarz:

Paul Celan: Psalm

 

Hasło główne:

Życie ludzkie, cytaty

 

Hasła poprzednie:

Fryderyk Hölderlin: Czym ludzkie jest życie?...

Lucjusz Anneusz Seneka: [Niewola nie jest niczym uciążliwym...]

Maria Dąbrowska: Noce i dnie

Simone Weil: Z „Zeszytów”

Tomasz Mann: Czarodziejska góra

Święty Franciszek z Asyżu: Pieśń słoneczna, albo pochwała stworzeń

Marianna Bocian: *** [na zakończenie czasów nie będzie końca życia]

Miguel de Unamuno: O poczuciu tragiczności życia

Pedro Calderon de la Barca: Życie jest snem

Jorge Luis Borges: Rubajaty

Rainer Maria Rilke: Ósma elegia

Zbigniew Herbert: Brewiarz

 

Hasła następne:

Borys Pasternak: Doktor Żiwago

Johann Wolfgang Goethe: Faust. Część pierwsza

Louis-Ferdinand Céline: Podróż do kresu nocy

Jan Krzysztof Kelus: Ars longa, vita brevis

Robert Coover: Impreza u Geralda