• Zajączkowski Ananiasz, ur. 12 XI 1903, Wilno, zm. 6 IV 1970, Rzym,
    orientalista; turkolog;
  • Zajączkowski Włodzimierz, ur. 21 VII 1914, Wilno, zm. 3 IX 1982, Kraków,
    turkolog;
  • Zajc Dane, ur. 26 X 1929, Zgornja Javoršica k. Moravč, zm. 20 X 2005, Lublana,
    słoweński poeta i dramatopisarz;
  • Zajc Ivan, Giovanni von Zaytz, ur. 3 VIII 1832, Rijeka, zm. 16 XII 1914, Zagrzeb,
    kompozytor chorwacki;
  • Zajcew Boris K., ur. 10 II 1881, Orzeł, zm. 22 I 1972, Paryż,
    pisarz rosyjski;
  • Zajcew Pawło, ur. 23 IX 1886, Sumy, zm. 2 IX 1965, Niemcy (RFN),
    ukr. badacz literatury;
  • Zajdan Dżurdżi, Ǧurǧī Zaydān, ur. 1861, Bejrut, zm. 1914, Kair,
    egipski pisarz, literaturoznawca i działacz społ., pochodzenia libańskiego;
  • Zajdel Janusz Andrzej, ur. 15 VIII 1938, Warszawa, zm. 19 VII 1985, tamże,
    prozaik, z zawodu fizyk;
  • Zajlich Piotr, ur. 26 VI 1884, Warszawa, zm. 18 IV 1948, Piaseczno k. Warszawy,
    tancerz, choreograf, pedagog;
  • Zajn Al-Abidin Tabrizi, żył XVI–XVII w.,
    perski malarz-miniaturzysta i kaligraf, pochodzący z Tebrizu, czynny 1570–1602;
  • Zak Eugeniusz, ur. 15 XII 1884, Mohylno (Polesie, obecnie na Białorusi), zm. 15 I 1926, Paryż,
    malarz;
  • Zak Jakow I., ur. 20 XI 1913, Odessa, zm. 30 VI 1976, Moskwa,
    ros. pianista i pedagog muzyczny;
  • Zakani Obajdullah, data ur. nieznana, zm. 1371,
    poeta perski;
  • Zakariadze Sergo, ur. 11 VII 1909, Baku, zm. 13 IV 1971, Tbilisi,
    gruziński aktor teatralny i filmowy;
  • Zakarija Tamir, Zakariyyā Tāmir, ur. 1931,
    pisarz arabski z Syrii;
  • Zakliczyn,
    m. w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, na skraju Pogórza Rożnowskiego, między Dunajcem a jego dopływem Pleśnianką, w sąsiedztwie Rożnowsko-Ciężkowickiego Parku Krajobrazowego.
  • Zaklików,
    m. w woj. podkarpackim, w pow. stalowowolskim, na Równinie Biłgorajskiej, nad Sanną, przy północno-zachodniej granicy Parku Krajobrazowego Lasy Janowskie;
  • Zakład Narodowy im. Ossolińskich (ZNiO), Ossolineum,
    biblioteka i wydawnictwo we Wrocławiu (najstarsze z istniejących w Polsce), zał. 1827 we Lwowie;
  • zakomara,
    rodzaj archiwolty wieńczącej szczyt muru cerkwi, powtarzającej profil ukrytego za nią sklepienia.
  • zakony w Polsce,
    arch., szt. plast. Z inicjatywy z. i zgromadzeń zakonnych powstawały dzieła architektury i sztuki tworzone na ich użytek.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia