wydzielanie

wydzielanie, sekrecja,

fizjol. wytwarzanie przez komórki wydzielnicze i wyprowadzanie poza ich obręb wydzielin regulujących czynność komórek i narządów własnego organizmu, wpływających na zachowanie się innych osobników (feromony) lub służących do uśmiercania ofiary (jady zwierząt);

narządy wyspecjalizowane w wytwarzaniu określonych substancji są nazywane gruczołami; rozróżnia się wydzielanie wewn., czyli dokrewne (zw. inkrecją), polegające na uwalnianiu wydzieliny gruczołów do krwi (hormony) oraz wydzielanie zewn. polegające na wyprowadzeniu wydzieliny (np. śluzu, potu) specjalnymi przewodami na powierzchnię skóry lub błon śluzowych. Do wydzielania zalicza się także uwalnianie przekaźników w synapsach. Najczęściej wydzielina jest gromadzona w komórce w postaci pęcherzyków, które łączą się z błoną komórki i są następnie uwalniane na zewnątrz; w procesie tym (zw. egzocytozą) ważną rolę odgrywają jony wapnia. Niektóre wydzieliny, np. łój, powstają w wyniku rozpadu komórek odpowiednich gruczołów. Czynność gruczołów jest regulowana przez autonomiczny układ nerwowy albo przez hormony.