wojny punickie
 
Encyklopedia PWN
wojny punickie,
3 wojny Rzymu z Kartaginą.
I wojna punicka (264–241 p.n.e.) była toczona o opanowanie Sycylii (Mamertyni); w czasie jej trwania Rzymianie po raz pierwszy wystawili flotę wojenną, dzięki której odnieśli zwycięstwo pod Mylae (260 p.n.e.), Eknomos (256 p.n.e.) i decydujące u wybrzeży wyspy Egady (241 p.n.e.); na mocy pokoju zawartego 241 p.n.e. Kartagina zapłaciła kontrybucję 3200 talentów i oddała Sycylię, która stała się pierwszą prowincją rzymską; II wojna punicka (218–201 p.n.e.) była spowodowana rywalizacją rzymsko-kartagińską w Hiszpanii (Saguntum, obecnie Sagunto); prowadzona przede wszystkim na terenie Italii, gdzie Kartagińczycy sprzymierzeni z Galami odnieśli pod wodzą Hannibala wiele zwycięstw (218 nad rzeką Ticinus i Trebia, 217 nad Jezorem Trazymeńskim, 216 pod Kannami), zagrażając samemu Rzymowi; wskutek zręcznych działań defensywnych w Italii (Fabiusz Kunktator) oraz rzymskich sukcesów w Hiszpanii i na Sycylii (211 zdobycie Syrakuz) Hannibal został zmuszony do wycofania się do Afryki; 202 poniósł tam decydującą klęskę pod Zamą (Scypion Afrykański Starszy); na mocy pokoju zawartego 201 p.n.e. Kartagina zobowiązała się opuścić wszystkie posiadłości poza Afryką, ograniczyć flotę wojenną do 10 okrętów i zapłacić rujnującą kontrybucję (10000 talentów); III wojna punicka (149–146 p.n.e.), wywołana przez Rzym pod pretekstem zatargu Kartaginy z Masynissą, zakończyła się po dwuletnim oblężeniu (Scypion Afrykański Młodszy) zdobyciem i zniszczeniem miasta oraz stworzeniem rzymskiej prowincji Afryka. Wojny punickie zostały opisane w dziełach m.in. Polibiusza i Liwiusza.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia