winiarstwo

winiarstwo,

umiejętność przetwarzania owoców metodami domowymi, półprzem. i przem. na wino; także sztuka wytwarzania i pielęgnacji win;

także sztuka wytwarzania i pielęgnacji win. Winiarstwo obejmuje produkcję gł. win gronowych (co jest związane z uprawą winorośli), a także win owocowych oraz miodosytnictwo. W czasach staroż. winiarstwo było już znane w krajach Bliskiego Wschodu, skąd rozpowszechniło się wraz z uprawą winorośli w krajach zachodniej i środkowej Europy, a następnie na innych kontynentach. Wyjaśnienie istoty fermentacji podał 1863 L. Pasteur. Technologia winiarska rozwinęła się z tradycyjnych umiejętności wyrobu wina w poszczególnych rejonach uprawy winorośli; wino tam produkowane wykazuje charakterystyczne cechy lokalne (np. wino sherry, madera, portwein, tokaj). W Polsce wielowiekowe tradycje ma miodosytnictwo i pielęgnacja gronowych win importowanych; w okresie międzywojennym rozwinęła się produkcja win owocowych. Instytucją powołaną do regulowania w skali międzynar. ekonomicznych i techn. zagadnień uprawy winorośli i produkcji wina jest, zał. 1924, Międzynar. Biuro Winiarskie (Office International de la Vigne et du Vin, OIV) z siedzibą w Paryżu. Światowa produkcja wina gronowego wynosiła 2000 ok. 23 mld l, z czego ok. 80% produkcji wina przypada na Europę, ok. 15% na Amerykę, reszta na pozostałe części świata.