wiatrak
 
Encyklopedia PWN
wiatrak,
drewniana (rzadziej murowana) budowla ze skrzydłami (najczęściej czterema) poruszanymi siłą wiatru, napędzającymi wał, na którym są osadzone prymitywne urządzenia do przemiału ziarna, głównie na mąkę;
wiatraki pojawiły się na przełomie XIII i XIV w. obok znanych wcześniej żarn i młynów wodnych. W Polsce w XIX w. rozpowszechniony był głównie typ wiatraków drewnianych, budowanych „na koźle” (tzw. koźlaki), obracanych w całości przy nastawianiu na kierunek wiatru; w wiatrakach typu holenderskiego, mających przeważnie murowany korpus (tzw. holendry), obracana jest tylko głowica ze skrzydłami. Polskie nieliczne wiatraki zabytkowe są objęte ochroną. Obecnie wykorzystując najnowsze badania (m.in. z aerodynamiki śmigieł) buduje się coraz częściej wiatraki dostarczające „czystej” energii elektrycznej, m.in. w Danii, Stanach Zjednoczonych (Kalifornia), Egipcie.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Lednogóra, wiatraki w skansenie fot. L. Wawrynkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia