uchodźca

uchodźca,

osoba prześladowana ze względu na: poglądy polityczne, rasę, religię, przynależność do szczególnej grupy społecznej, narodowościowej w swym państwie ojczystym, przebywająca poza terytorium tego państwa i nie mogąca skorzystać ze sprawowanej przez nie ochrony (dodatkową przesłanką jest indywidualna obawa przed prześladowaniem).

Wyklucza to nadanie statusu uchodźcy osobom, które opuściły kraj ojczysty z przyczyn ekonomicznych lub katastrof naturalnych. Sama dyskryminacja lub postępowanie karne przeciwko danej osobie (z wyjątkiem zarzutów politycznych), nie poparte innymi przesłankami (zagrożenie życia, długotrwałe aresztowanie, tortury itp.), nie wystarczają do uznania za uchodźcę. Uchodźcy są uprawnieni do ochrony ich uznanych praw człowieka przez kompetentne organizacje międzynarodowe oraz przez państwa, przez które przejeżdżają lub w których szukają czasowego schronienia albo osiedlenia się na stałe. W okresie po I wojnie światowej opieką nad uchodźcami (m.in. nad uchodźcami z Rosji) zajęła się Liga Narodów; po II wojnie światowej opiekę tę przejęła ONZ, tworząc m.in. 1951 Urząd Wysokiego Komisarza do Spraw Uchodźców; podstawowym aktem prawnomiędzynarodowym jest konwencja z 28 VII 1951 dotycząca statusu uchodźców.