templariusze, Zakon Rycerzy Świątyni, Ordo Militiae Templi,
zakon rycerski zał. 1119 w Ziemi Świętej (w okresie krucjat), pod nazwą Ubodzy Rycerze Chrystusa, przez grupę fr. rycerzy krzyżowców z Huguesem (Hugonem) de Payns na czele;
templariusze
Encyklopedia PWN
nazwa zakonu pochodziła od ich siedziby obok dawnej świątyni (łac. templum) Salomona w Jerozolimie; reguła oparta na cysterskiej; dzięki licznym nadaniom i operacjom finansowym zgromadzili wielkie bogactwa w Palestynie i różnych krajach Europy, co zapewniło im ogromne wpływy polit.; po upadku Królestwa Jerozolimskiego u schyłku XIII w. przenieśli się do Francji; w wyniku akcji podjętej przeciw nim przez Filipa IV Pięknego, oskarżającego templariuszy o herezję, 1307 ich dobra we Francji uległy konfiskacie, a wielu templariuszy spalono na stosach; zakon rozwiązano 1312, majątki templariuszy poza Francją przejęli joannici; od XIII w. w Polsce.
