tasiemce
 
Encyklopedia PWN
obejmuje ponad 3 tysiące gatunków pasożytów przewodu pokarmowego, głównie kręgowców, także bezkręgowców; ciało, zbudowane z szeregu członów tworzących strobilę, a na przednim końcu skoleks, jest okryte grubą warstwą oskórka; brak narządów zmysłów, układu pokarmowego (pobierają pokarm całą powierzchnią ciała), układu oddechowego (energię czerpią głównie z rozkładu glikogenu) i krążenia; z reguły obojnaki, w każdym członie na ogół pełny zestaw narządów płciowych; samozapłodnienie zachodzi w obrębie członu albo krzyżowo między członami jednego lub dwu osobników; przechodzą złożony cykl rozwojowy, zwykle z jednym żywicielem pośrednim lub dwoma; formy larwalne (m.in. onkosfera, procerkoid, plerocerkoid albo cysticerkoid, wągier, cenurus, bąblowiec) pasożytują w narządach bezkręgowców i kręgowców, niekiedy występuje stadium wolno żyjące — koracidium. Tasiemce są przyczyną chorób zwierząt i człowieka (tzw. tasiemczyce). Do pasożytów jelitowych człowieka należą: tasiemiec nieuzbrojony, Taeniarhynchus sagitanus (Taenia saginata), długości ok. 10 m; produkuje ok. 6 mln jaj rocznie, wydalanych z kałem żywiciela; z jaja połkniętego z paszą przez bydło domowe uwalnia się onkosfera, która przez układ krążenia dostaje się do jednego z narządów i przekształca w wągra; wągier zjedzony z zakażonym mięsem przez człowieka po 2–3 miesiącach przybiera postać dorosłą. Tasiemiec uzbrojony, soliter, Taenia solium, długości ok. 8 m, z 2 wieńcami haczyków na skoleksie; żywicielem pośrednim jest świnia (w szczególnych wypadkach także człowiek). Gromada tasiemców dzieli się na: tasiemce niższe (Cestodaria) — o ciele nie podzielonym na człony, pasożytujące głównie u ryb chrzęstnoszkieletowych, należy tu m.in. amfilina, oraz tasiemce właściwe (Eucestoda), o ciele członowanym, pasożytujące u pozostałych kręgowców.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia