szponton
 
Encyklopedia PWN
szponton
[wł.],
broń drzewcowa o grocie obosiecznym z 2 wygiętymi prętami lub skrzydłami bocznymi;
używana w Europie XVII–pocz. XIX w., gł. jako oznaka oficerów i podoficerów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia