szopowate
 
Encyklopedia PWN
znane od miocenu w Ameryce Północnej i Ameryce Południowej oraz z oligocenu i miocenu w Europie, w XX w. wprowadzone do Europy i Azji; 18 gat. zwierząt nadrzewnych, wszystkożernych lub roślinożernych; szop pracz, Procyon lotor (dł. ciała ok. 80 cm, ogona ok. 25 cm), ma gęstą, szarożółtą sierść, ogon w czarne pierścienie; aktywny gł. nocą, dzień spędza w dziuplach; osobniki żyjące na północnych krańcach zasięgu zapadają zimą w lekki sen; żywi się żabami, rybami, rakami, a także orzechami i innymi owocami; pokarm przed zjedzeniem płucze w wodzie (stąd nazwa); zamieszkuje obszar od południowej Kanady po Meksyk; także fermowe zwierzę futerkowe; mięso spożywane lokalnie; ponadto do szopowatych należą m.in. kinkażu, ostronos.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Szop pracz (Procyon lotor)rys. M. Żuk/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Ostronos białonosy (Nasua narica)fot. T.S. Osiejuk/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia