szczury
 
Encyklopedia PWN
występują gł. w południowo-wschodniej Azji, na Nowej Gwinei i w Australii, niektóre kosmopolit.; w Polsce 2 gat. zawleczone przez człowieka: szczur śniady, R. rattus (dł. ciała 13–24 cm i tyleż ogona), ubarwiony czarno lub szarobrunatno, spodem białawy; pochodzi z południowo-wschodniej Azji, gdzie jest zwierzęciem nadrzewnym; w osiedlach ludzkich zamieszkuje strychy i poddasza; zwykle 2–6 miotów rocznie (ciąża ok. 26 dni), średnio po 6 młodych, które po 6–7 mies. są zdolne do rozrodu; na przeł. XVIII i XIX w. częściowo wyparty przez szczura wędrownego, R. norvegicus (nieco większy), brunatnoszarego, z żółtym odcieniem; pochodzi z północno-wschodniej Azji; zamieszkuje gł. piwnice, przewody kanalizacyjne, doskonale pływa; zwykle 3 mioty rocznie (ciąża 22–24 dni), średnio po 7 młodych, które dojrzewają płciowo po 3–4 miesiącach. Oba gat. są szkodnikami (zjadają i zanieczyszczają zapasy żywności, niszczą fundamenty i materiały budowlane, przenoszą choroby, np. dżumę, włośnicę), zwalczane gł. środkami chemicznymi.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia