stężenie

stężenie, koncentracja,

sposób określania zawartości składnika (B) w danym układzie (w danej substancji);

ilość składnika (B) może być wyrażona w jednostkach liczności, n, tj. w liczbie moli, w jednostkach masy, g, w jednostkach objętości, m³ (także litr, 1 l = 1 dm³), oraz ich wielokrotnościach i podwielokrotnościach; ilość substancji można wyrażać w jednostkach liczności, masy lub objętości. Ściśle, pojęcie „stężenie” powinno odnosić się do objętości substancji, zwykle będącej w fazie ciekłej lub gazowej. Jeśli składnik i substancja są wyrażone w tych samych jednostkach, należy posługiwać się pojęciem ułamka: masowego, molowego, objętościowego, choć jest też przyjęte stosowanie terminu stężenie procentowe z zaznaczeniem jednostek masowych (m/m), objętościowych (V/V) lub molowych (n/n). W przypadku bardzo małych zawartości przyjęło się stosować jednostki ppm (parts per million), ppb (parts per billion), ppt (parts per trillion) itd., choć nie są one zalecane ze względu na niejednoznaczność terminu „bilion” oraz brak sprecyzowania, czy odnoszą się do masy, czy objętości substancji; należy je zastępować odpowiednio przez: µg · g⁻¹, ng · g⁻¹, pg · g⁻¹. Zwyczajowo, posługując się stężeniem molowym, korzysta się z symbolu M, który jest równoważny mol · l⁻¹, np. roztwór 2M odpowiada s. 2 mol · l⁻¹. W chemii analitycznej, a zwłaszcza w analizie miareczkowej, stosuje się s. molowe lub zawartość odczynnika wyraża jako miano (miano titrantu), a w termodynamice posługuje się s. molalnym.