statystyka odporna

statystyka odporna,

dział statystyki będący uogólnieniem klas. statystyki parametrycznej;

zajmuje się badaniem zachowania procedur statyst. w otoczeniach ściśle zdefiniowanych modeli, a także konstruowaniem odpornych procedur statystycznych (termin wprowadzony 1953 przez G.E.P. Boxa), czyli procedur mało wrażliwych na odchylenia od teoret. założeń definiujących model statyst.; odchylenia polegają na: pojawianiu się wartości odstających (ang. outliers), zaokrąglaniu i grupowaniu wyników, nieadekwatności modelu, zakładaniu niezależności wyników — mimo ich skorelowania; w monografii z 1981 (pierwsza monografia dotycząca o.s.) P.J. Huber wprowadził kryterium wyznaczania odpornych estymatorów (estymacji teoria), zw. M-estymatorami, będących uogólnieniem estymatorów największej wiarygodności; w inny sposób zagadnienie odporności rozpatrywał 1968–74 F.R. Hampel — wprowadził pojęcie funkcji wpływu (ang. influence function), określające zachowanie się statystyki w pobliżu prawdziwego rozkładu w próbie.