stałopozycyjny zapis
Encyklopedia PWN
W stałopozycyjnym zapiesie położenie przecinka oddzielającego część całkowitą liczby od jej części ułamkowej jest niezmienne (stała liczba miejsc przed przecinkiem i po nim) bez względu na zakres wartości liczb. Określony format stałopozycyjny przyjmuje się zależnie od zakresu wartości liczb (najmniejsza liczba — największa liczba). Wszystkie operacje arytmetyczne w danym formacie muszą uwzględniać niezbędną korekcję (w postaci procedury skalowania) w przypadku przekroczenia tego zakresu w wyniku operacji; jeśli np. liczba dostępnych miejsc binarnych dla części całkowitej wynosi 4, a dodaje się liczby wynoszące w systemie dziesiętnym 8 (w systemie binarnym 1000) i 10 (w systemie binarnym 1010), to wynik (10010) znajduje się w systemie binarnym poza zakresem określonym formatem dla części całkowitej. Operacje na liczbach stałopozycyjnych charakteryzują się istotnymi zaletami: krótkim czasem realizacji operacji dodawania i odejmowania, szeroką powszechnością stosowania m.in. w analogowych układach wejścia i wyjścia; ich wady to m.in. konieczność aktualizacji i wyrównywania współczynników skalowania w przypadku operacji na liczbach o znacznie różniących się wartościach i zależność precyzji obliczeń od rzędu wielkości uzyskanego wyniku.
