zmiennopozycyjny zapis
 
Encyklopedia PWN
związany z arytmetyką komputera, przy którym jest zachowana stała dokładność względna, tj. stała liczba cyfr znaczących niezależnie od wartości liczby. W zapisie tym liczbę przedstawia się w postaci iloczynu m · Xc, gdzie m jest mantysą, c — wykładnikiem (cechą); wartość X jest ustalona (w zależności od komputera zwykle wynosi 2 lub 10); np. liczbę 476 723,12 komputer przedstawi w postaci 0,476 72312 · 106, w której X = 10, m = 0,47672312, c = 6. Nazwa „zapis zmiennopozycyjny” pochodzi stąd, że położenie przecinka wydzielającego część całkowitą liczby jest zmienne — zależy od wartości wykładnika, przy czym mantysa ma przecinek na ustalonej pozycji. Liczby w tej reprezentacji są zapamiętywane w kilku formatach różniących się liczbą bitów mantysy oraz liczbą bitów wykładnika, co oznacza, że formaty różnią się m.in. liczbą cyfr znaczących; najmniejszy i największy wykładnik określa tzw. zakres dynamiczny.
Zastosowanie w komputerze zmiennopozycyjnego zapisu liczby umożliwia zapisanie (w tej samej liczbie słów maszyn.) liczb ze znacznie większego zakresu niż reprezentacja stałopozycyjna (stałopozycyjny zapis liczby). Format zmiennopozycyjny umożliwia przedstawienie liczb rzeczywistych w tak dużym zakresie, że dobór współczynników skalowych (niezbędnych w przypadku liczb stałopozycyjnych) jest niepotrzebny, co znakomicie upraszcza programowanie operacji arytm., natomiast zmniejsza się szybkość ich wykonywania.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia