socjalizm ricardiański

socjalizm ricardiański,

ekon. odmiana XIX-wiecznego socjalizmu utopijnego,

system poglądów głoszonych przez grupę pisarzy i działaczy ruchu robotniczego w Wielkiej Brytanii i USA w 1. połowie XIX w., uznawany za jeden z opozycyjnych nurtów wobec klasycznej szkoły w ekonomii; główni przedstawiciele: J.F. Bray, J. Gray, Th. Hodgskin, W. Thompson krytykowali podział wartości, sprowadzający płacę robotnika do poziomu minimalnych kosztów utrzymania, uznając go za niesprawiedliwy i wymagający gruntownych zmian; uważali, za D. Ricardo, że zyski kapitalistów pochodzą wyłącznie z pracy robotników, ale w odróżnieniu od niego wyciągali z tego wnioski natury etycznej, które prowadziły ich do stwierdzenia, że robotnicy powinni mieć prawo do zrzeszania się i dokonania bezkrwawego przewrotu społecznego; proponowali radykalną przebudowę społeczeństwa w drodze pokojowych przemian społecznych i stworzenie ustroju sprawiedliwości społecznej; w tworzonej wizji nowego ustroju wyraźnie nawiązywali do koncepcji R. Owena, a także do idei utylitaryzmu zawartej w filozofii J. Benthama; poglądy ich były zróżnicowane, gdyż każdy z autorów reprezentował własne koncepcje.