senat
 
Encyklopedia PWN
senat, senatus
[łac. senex ‘starzec’]:
1) w starożytnym Rzymie instytucja ustrojowa; początkowo organ doradczy króla, w okresie republiki decydujący o wewnętrznej i zagranicznej polityce państwa; w okresie cesarstwa znaczenie senatu stopniowo malało, mimo to był ośrodkiem opozycji politycznej przeciw rządom cesarzy.
2) w dawnej Polsce rada królewska, z czasem izba sejmu walnego; występował również w sejmie Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego;
3) w II RP — izba wyższa parlamentu;
4) w Wolnym Mieście Gdańsku — organ administracyjny i rządzący;
5) od 1989 w Polsce jedna z izb parlamentu o 4-letniej kadencji, licząca 100 senatorów;
6) w wielu krajach (Francja, USA, Włochy, Belgia, Polska) nazwa izby wyższej 2-izbowego parlamentu;
7) nazwa izby sądowej w niektórych państwach (np. w Niemczech);
8) 1950–90 organ wykonawczy (rząd) Berlina Zachodniego.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Senat, otwarcie sesji 1938 (premier F.S. Składkowski odczytuje orędzie prezydenta RP), Warszawa.fot. Archiwum Dokumentacji Mechanicznej
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia