Antoninus Pius
 
Encyklopedia PWN
Antoninus Pius, Titus Aurelius Fulvus Boionius Arrius Antoninus, z dynastii Antoninów, ur. 19 IX 86, zm. 7 III 161,
cesarz rzymski od 10 VII 138, adoptowany przez cesarza Hadriana 25 II 138, na krótko przed jego śmiercią, syn Tytusa Aureliusza Fulwusa (konsula 89 r.) i Arii Fadilli;
jego rodzina pochodziła z Nemausus (ob. Nîmes) w południowej Galii; w polityce wewnętrznej starał się utrzymać poprawne stosunki z senatem; stłumił powstanie w Brytanii, gdzie wzniósł Wał Antoninusa, uśmierzył niepokoje w Mauretanii i Dacji, prowadził wojny z Germanami i Partami; adoptował i dopuścił do współrządów Marka Aureliusza i Lucjusza Werusa; czasy Antoninusa Piusa wg tradycji były uważane za okres pomyślności i pokoju (Pax Romana).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Antoninus Pius, wizerunek na monecie.fot. M. Kowalewski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia