samodyjskie ludy, dawniej zw. Samojedami,
ludy zamieszkujące północno-zachodnią Syberię
samodyjskie ludy
Encyklopedia PWN
od płw. Tajmyr po dorzecze Obu: Eńcy (najmniej liczni), Nganasanie, Nieńcy (najliczniejsi) i Selkupowie, łącznie ok. 40 tys.; języki samodyjskie; formalnie prawosławni, zachowują animizm i szamanizm; ludy samodyjskie wywodzą się z Wyż. Sajańsko-Ałtajskiej, skąd wywędrowały w I tysiącl.; w pocz. XVI w. podbite przez księstwo moskiewskie, asymilowały się z Rosjanami i in. grupami, co w znacznym stopniu przyspieszyło przemiany kulturowe; tradycyjnym źródłem utrzymania ludów samodyjskich było łowiectwo, rybołówstwo oraz hodowla reniferów (gł. Nieńcy); do lat 20. XX w. prowadziły koczowniczy tryb życia, ob. — osiadły; znajdują zatrudnienie w nielicznych zakładach przem. (futrzarskich, przetwórstwa rybnego) i in. działach gospodarki; wśród ludów samodyjskich przetrwały podziały rodowe i tradycje podziału na 2 fratrie; bogata literatura ustna, zwłaszcza legendy hist. i epos bohaterski.
