Selkupowie
 
Encyklopedia PWN
mieszkający w północno-zachodniej Syberii (zwłaszcza w obwodzie tomskim); ok. 4 tys.; język należy do grupy samodyjskiej (zachował się tylko u części S.), istnieje rzadko używana forma pisana oparta na cyrylicy, w powszechnym użyciu jest język rosyjski; w XVIII w. S. przyjęli prawosławie, jednak pozostali w znacznym stopniu animistami; wierzą w duchy opiekuńcze miejscowości i składają im ofiary, na czele panteonu stoją bóstwa dobra i zła; praktykują szamani obu płci; głównymi zajęciami są myślistwo i rybołówstwo; część S. jest nadal koczownikami, myśliwi udają się na polowania z ekwipunkiem na saniach, które ciągną psy lub renifery, chodzą na krótkich nartach podklejonych futrem; głównym pożywieniem są ryby w postaci wysuszonych na słońcu płatów (jukoła) oraz w postaci kwaszonej; u S. występuje kilka form domostw — niewielkie domy z bierwion, szałasy i półziemianki z nadbudowanymi drewnianymi ścianami; dzielą się na patrylinearne rody.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia