salicylowy kwas, kwas o-hydroksybenzoesowy, C6H4(OH)COOH,
związek organiczny, hydroksykwas aromatyczny;
salicylowy kwas
Encyklopedia PWN
biały krystal. proszek o temperaturze topnienia 159°C, sublimuje; rozpuszczalny w gorącej wodzie, eterze i chloroformie; wykazuje słabe właściwości bakteriobójcze, używany w roztworach etanolowych do odkażania skóry; drażni śluzówkę; w syntezie org. stosowany gł. do produkcji kwasu acetylosalicylowego (Aspirin, Polopiryna), kwasu p-aminosalicylowego (PAS — środek przeciwgruźliczy) oraz salicylanów. K.s. występuje w roślinach; po raz pierwszy wyodrębniono go z kory wierzby (łac. Salix — stąd nazwa); pełni on u niektórych roślin funkcję substancji odstraszającej roślinożerców, a także substancji sygnalnej; np. atak patogena indukuje syntezę k.s., który inicjuje szereg procesów prowadzących do powstania systemicznej odporności roślin.