renta feudalna

renta feudalna,

w terminologii marksistowskiej dochód wytwarzany przez poddanych (głównie chłopów) i przejmowany przez pana feudalnego z racji jego zwierzchniego prawa własności do ziemi lub też zwierzchnictwa sądowego czy osobistego;

r.f. występowała w 3 formach: renty naturalnej, czyli danin w naturze, renty pieniężnej, czyli czynszów, i renty odrobkowej, świadczonej w postaci pracy jako pańszczyzna; w Polsce na ogół te formy r.f. współistniały — do XII–XIII w. dominowała pańszczyzna i daniny, w XII w. pojawiły się czynsze, które XIII–XIV w. wyparły pańszczyznę i częściowo daniny; od XV w. ponownie wzrastała rola pańszczyzny, traciły zaś na znaczeniu daniny i czynsze; w XVIII w. pańszczyznę zaczęto zamieniać na czynsze, co rozpoczęło proces kształtowania się stosunków kapitalistycznych.