przetwarzanie cyfrowo-analogowe

przetwarzanie cyfrowo-analogowe, przetwarzanie C/A,

elektr. przetwarzanie sygnału cyfrowego na odpowiadający mu sygnał analogowy (sygnał);

przetwarzany sygnał cyfrowy ma postać ciągu impulsów reprezentujących binarne słowa kodowe o długości n (n-elementowe ciągi zer i jedynek); sygnał przetworzony jest natomiast sygnałem analogowym, z reguły przebiegiem napięcia lub natężenia prądu elektrycznego. Przetwarzanie każdego kolejnego słowa kodowego rozpoczyna impuls zegarowy. W przedziale między dwoma kolejnymi impulsami zegarowymi, w tzw. takcie przetwarzania, jest wytwarzany stały poziom napięcia sygnału wyjściowego (poziom kwantowania) o wartości określonej przez słowo kodowe; liczba różnych poziomów kwantowania jest równa liczbie 2ⁿ różnych słów kodowych. Jeśli U jest zakresem zmian sygnału wyjściowego (np. od −U/2 do +U/2), to najmniejsza odległość między dwoma różnymi poziomami napięcia wyjściowego (przedział kwantowania) jest równa q = U/2ⁿ. Długość n słowa kodowego określa dokładność przetwarzania. W wyniku przetwarzania otrzymuje się sygnał ciągły w czasie, mający odcinki o stałej amplitudzie w każdym takcie przetwarzania (tzw. sygnał schodkowy); sygnał ten po odpowiedniej filtracji () jest przetwarzany na sygnał analogowy. P.c.-a. przeprowadza się w układzie zw. przetwornikiem cyfrowo-analogowym. Jest stosowane m.in.: w telekomunikacji (np. w systemach telewizji cyfrowej, telefonii cyfrowej), elektroakustyce (w magnetofonach i gramofonach cyfrowych), metrologii, systemach sterowania procesami przemysłowymi.