przeimitowanie
 
Encyklopedia PWN
przeimitowanie,
muz. rodzaj techniki polifonicznej (polifonia), polegającej na rozpoczynaniu poszczególnych odcinków kompozycji imitacją, w utworach wokalnych — gł. w celu podkreślenia składni tekstu słownego;
w okresie renesansu (twórczość J. Ockeghema, Josquina des Prés, N. Gomberta i in.) p. wprowadzano przede wszystkim w motetach i mszach; powiązany z tekstem słownym odcinek melodii, zw. soggetto, był imitowany w kolejnych głosach kompozycji, na początku utworu ściśle, w dalszym jego toku — swobodniej; w muzyce instrumentalnej w okresie baroku p. występowało w ricercarze (G. Gabrieli), fantazji i canzonie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia