powstanie sipajów 1857–59,
wystąpienia przeciw władzy bryt. w Indiach 1857–59,
powstanie sipajów
Encyklopedia PWN
rezultat długotrwałego niezadowolenia ludności Indii z bryt. polityki i zabiegów modernizacyjnych, które burzyły tradycyjne sposoby życia (budowa kolei, telegrafów, kanałów, wprowadzanie eur. systemu edukacji, intensywna działalność misyjna, zakaz niektórych hinduskich praktyk rel.); bezpośrednią przyczyną wybuchu buntu sipajów (żołnierzy ind. w armii bryt. w Indiach) w Merath V 1857 było wprowadzenie smaru do broni palnej z tłuszczów zwierzęcych, co obrażało uczucia rel. hindusów i muzułmanów; powstańcy wkrótce zajęli Delhi i ogłosili cesarzem ostatniego Wielkiego Mogoła Bahadura Szaha II; ruch objął niemal cały kraj (zwłaszcza Oudh i dolinę Gangesu), nie miał jednolitego dowództwa i po półtorarocznych walkach został krwawo stłumiony; skutkiem powstania sipajów było zlikwidowanie Kompanii Wschodnioindyjskiej i poddanie Indii władzy Korony brytyjskiej.
