fakir
 
Encyklopedia PWN
fakir
[arab., ‘ubogi’],
żebrzący wędrowny asceta muzułmański;
byli w większości członkami mistycznych bractw sufickich; w Indiach w XIX w. odegrali istotną rolę w przygotowywaniu powstania sipajów; w społecznościach hindusów rolę analogiczną do fakirów odgrywali sadhu; współcześnie słowo fakir przyjęło potoczne znaczenie — sztukmistrz, kuglarz.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia