politeja
 
Encyklopedia PWN
politeja
[gr.],
według Arystotelesa najlepsza forma ustroju politycznego;
Arystoteles rozróżnił (Polityka), według kryterium dobra ogólnego, ustroje właściwe, sprawiedliwe, oraz ich formy zwyrodniałe, gdy rządzący mają na względzie tylko własną korzyść czy to jednostki, niewielkiej grupy, czy masy; do pierwszych należy monarchia, arystokracja i politeja, tzn. ustrój, w którym lud rządzi ku ogólnemu pożytkowi; do drugich zaliczył tyranię, która powstaje, gdy jedynowładca ma na względzie własną korzyść, oligarchię, gdy rządzą ludzie majętni, i demokrację, która wyłania się, gdy sprawujący władzę dbają o korzyści ubogich; w innych fragmentach Polityki terminem politeja określał ustrój mieszany, w szczególności łączący cechy oligarchii i demokracji, albo w ogóle jakikolwiek ustrój państwowy; najlepszy i zarazem możliwy do urzeczywistnienia ustrój powinien opierać się na stanie średnim, gdyż istotnym czynnikiem stabilizującym państwo jest zamożność obywateli, która unika skrajności: nadmiernego bogactwa lub ubóstwa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia