pokolenie 1898

pokolenie 1898,

grupa myślicieli i pisarzy hiszp., którzy zainicjowali ruch umysłowy po wstrząsie wywołanym klęską Hiszpanii 1898 w wojnie z USA i utratą ostatnich posiadłości kolonialnych;

poszukiwali oni przyczyn upadku ojczyzny i dróg jej odnowy; idea odrodzenia Hiszpanii połączyła pisarzy o b. różnych temperamentach i postawach: reprezentujących zarówno nietzscheański kult woli, jak i indywidualizm i skrajny pesymizm, dążenie do europeizacji życia i kultury (odrzucenie realizmu i naturalizmu na rzecz eur. i amer. modernizmu), jak i poszukiwanie istoty „hiszpańskości” w tradycji, języku, dziełach lit. i krajobrazie Kastylii; ideolodzy i gł. przedstawiciele p. 1898: Á. Ganivet — prekursor, M. de Unamuno — przywódca, Azorín — twórca terminu, R. de Maeztu, A. Machado, P. Baroja, J. Benavente, R.M. del Valle-Inclán.