pistolet
rodzaj strzeleckiej broni palnej (tzw. krótkiej) o krótkiej lufie z chwytem (rękojeścią) umożliwiającym strzelanie „z jednej ręki”, na odległość do 50 m;
[fr.],
pistolet
Encyklopedia PWN
masa p. wojskowych (bez amunicji) nie przekracza na ogół 1 kg, szybkostrzelność praktycznie 25–40 strzałów/min.; kaliber najczęściej 7,62–11,43 mm (w calach 0,30–0,45 cala), ob. (2004) najczęstszym jest kaliber 9 mm (naboje Parabellum); zasilanie nabojami z prostokątnych magazynków, zwykle o pojemnościach 6–18 naboi. Dawne (od XVI w.) p. były bronią 1-strzałową, ładowaną od wylotu lufy (odprzodowo); w 1. poł. XIX w. były zastępowane rewolwerami, a pod koniec XIX w. p. pojawiły się ponownie, ale już jako broń palna automatyczna (samopowtarzalna); pierwszymi udanymi p. tego rodzaju były niem. konstrukcje P. Mauzera, T. Bergmanna, H. Borchardta, później J.S. Browninga. Oprócz wojsk. wyróżnia się p. policyjne, kieszonkowe (cywilne), sportowe. Przyrządy z uchwytem podobnym do pistoletowego, przeznaczone do rozpylania i natryskiwania np. stopionego metalu, są zw. p. natryskowymi.
