pietyzm

pietyzm

[łac. pietas ‘pobożność’],

nurt rel. w protestantyzmie w XVII i XVIII w., stawiający sobie za cel rozbudzanie uczuć rel. i pogłębianie wiary przez organizowanie wspólnej modlitwy, czytanie i omawianie Pisma Świętego oraz działalność pedag. i charytatywną;

zapoczątkowany w Niemczech przez Ph. Spenera (1635–1705), superintendenta Kościoła luterańskiego we Frankfurcie n. Menem, którego dzieło Pia desideria [‘pobożne życzenia’] (1675, wyd. pol. 2002) stało się podstawą doktrynalną ruchu; wkrótce, oprócz pietyzmu frankfurckiego, rozwinął się nurt halleński (A.H. Francke), wirtemberski (J.A. Bengel) i herrnhucki (M.L. von Zinzendorf); idee pietyzmu rozprzestrzeniły się też w innych krajach (zwłaszcza w Szwajcarii, Anglii, Ameryce, krajach skand.).