peryglacjalna rzeźba,
ukształtowanie powierzchni terenu powstające w strefie zimnego, kontynent. klimatu, na obszarach występowania zmarzliny wieloletniej, gł. pod wpływem procesów wywołanych sezonowym zamarzaniem i odmarzaniem gruntu nasyconego wodą w czynnej strefie zmarzliny
peryglacjalna rzeźba
Encyklopedia PWN
w modelowaniu rz.p. dużą rolę odgrywają: wietrzenie mrozowe, procesy spłukiwania i soliflukcji; dla rz.p. charakterystyczne są np. niecki (denudacyjne), suche doliny (płaskodenne, o stromych zboczach) wyżłobione przez wody roztopowe w materiale wodoprzepuszczalnym, ale okresowo uszczelnionym przez przemarznięcie, gleby poligonalne, struktury wymarzania (krioturbacje); na obszarach rz.p. znajdują się także pagóry mrozowe. Współcześnie rz.p. występuje przede wszystkim na północy Azji i Ameryki Północnej; rzeźba ta zachowała się też na obszarach, które podczas zlodowacenia plejstoceńskiego znajdowały się na przedpolu lądolodów (np. tereny środkowej Polski).
