poligonalne gleby
 
Encyklopedia PWN
poligonalne gleby,
geol. drobne formy powierzchni terenu charakterystyczne gł. dla strefy peryglacjalnej;
tworzą się w czynnej strefie zmarzliny wieloletniej, na płaskich, prawie poziomych obszarach wskutek pęcznienia, kurczenia się i spełzywania wielokrotnie zamarzającego i rozmarzającego materiału skalnego; są to gł. pierścienie kamieniste, które mają postać niskich wałów o kolistym przebiegu, zbud. z gruboziarnistych materiałów; wały te otaczają wysepki z materiału drobnoziarnistego; wieloboki o wypukłej powierzchni (przeważnie pięcio- lub sześciokątne), o  średnicy od kilku cm do 20 m, ograniczone szczelinami (szerokość od kilku do kilkudziesięciu cm); szczeliny są wypełnione lodem, pionowo ustawionymi okruchami skalnymi lub torfem.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Poligonalne gleby (Spitsbergen) fot. A. Musiał/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia