panenteizm
koncepcja Boga pośrednia między teizmem a panteizmem;
[gr.],
panenteizm
Encyklopedia PWN
termin wprowadzony do nauki w XIX w. przez K.Ch.F. Krausego i używany często w odniesieniu do bóstw indyjskich; według panenteizmu świat istnieje bez reszty w Bogu (w panteizmie stapia się z nim w jedno), ale jednocześnie Bóg wykracza poza świat, zachowując swą osobową odrębność (jak w teizmie); w XX w. głoszony m.in. przez A.N. Whiteheada.
