pacta conventa
 
Encyklopedia PWN
pacta conventa
[łac., ‘układy umówione’],
w dawnej Polsce umowa publicznoprawna szlachty z nowo obieranym królem;
była warunkiem elekcji; pacta conventa zawierały zobowiązania elekta dotyczące polityki zagr., spraw finansowych, wojska i in.; po raz pierwszy sformułowane 1573, część z nich nabrała charakteru ustawy zasadniczej (artykuły henrykowskie), w przeciwieństwie do późniejszych, których treść i zakres zmieniały się zależnie od osoby elekta; pacta conventa należały do praw kardynalnych dawnej Rzeczypospolitej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia