ols, oles, olszyna,
leśn., ekol. typ siedliskowy lasu liściastego z przewagą olszy w drzewostanie, niekiedy z jesionem lub świerkiem;
ols
Encyklopedia PWN
występuje na glebach podmokłych, głównie bagiennych; ols właściwy (olszyna typowa) składa się z olszy czarnej, czasem z domieszką brzozy omszonej; ols jesionowy lub ols świerkowy, z olszą czarną i jesionem wyniosłym lub świerkiem pospolitym oraz domieszką brzozy omszonej, zajmuje tereny mniej zabagnione i żyźniejsze; w fitosocjologii do olsów zalicza się także zespoły zaroślowe (tzw. łoziny, zarośla łozowe) złożone głównie z różnych gatunków wierzb rosnących na zalewanych torfowiskach niskich; ponadto rozróżnia się 2 zespoły: ols torfowcowy, z brzozą omszoną w drzewostanie i niektórymi gatunkami torfowców w runie, występujący na silnie zakwaszonych, uboższych siedliskach, oraz ols porzeczkowy, z dużym udziałem dzikiej porzeczki w podszyciu, rozwijający się na żyznych siedliskach bagiennych.
