norbertanie, premonstratensi, Zakon Kanoników Regularnych Premonstratensów, Candidus et Canonicus Ordo Praemonstratensis (OPraem),
katolicki zakon kanonicki, założony 1120 we Francji przez św. Norberta z Xanten, posługujący się surowszą wersją reguły św. Augustyna, tzw. Ordo Monachorum;
norbertanie
Encyklopedia PWN
zatwierdzony 1126 przez papieża Honoriusza II; druga nazwa pochodzi od pierwszego klasztoru w Prémontré w Pikardii, gdzie rezyduje opat generalny zakonu, podzielonego na cyrkarie (prowincje), który wzorem cystersów otrzymał zwartą, hierarchiczną strukturę; główne cele: kaznodziejstwo (początkowo walka z herezją tanchelmizmu), misje; obecnie norbertanie prowadzą parafie, ośrodki wychowawcze; do Polski przybyli 1146, obejmując kilka bogatych fundacji (Hebdów, Witów, Wrocław, Białybuk na Pomorzu Zachodnim), skasowanych w XVI i XIX w.; od 1162 istnieje żeńska gałąź zakonu (norbertanki), posiadająca obecnie klasztory w Imbramowicach i Krakowie-Zwierzyńcu; zabytki sakralnej architektury i rzeźby romańskiej (Strzelno) i barokowej (Imbramowice, Witów).
