nagłaśnianie elektroakustyczne

nagłaśnianie elektroakustyczne,

wytwarzanie lub modyfikowanie pola akustycznego w określonym obszarze przestrzeni zamkniętej (sala koncertowa, wnętrze kościoła, studio radiowe i telewizyjne i in.) lub otwartej (np. stadion sport., plac) za pomocą dźwiękonadawczych i dźwiękoodbiorczych urządzeń elektroakustycznych (elektroakustyka).

Podstawowymi elementami systemu nagłaśniania elektroakustycznego są: źródło sygnału elektroakustycznego (magnetofon, gramofon, odtwarzacz CD lub mikrofon), wzmacniacz elektroakustyczny, korektor, mikser i głośnik. Stosuje się systemy z układem głośników centralnym — głośnik lub grupa głośników skupionych jest zwieszona ze środka sufitu i umieszczona nad estradą (mównicą) lub w jej progu w taki sposób, aby nie występowało sprzężenie akustyczne między głośnikiem i mikrofonem, albo z układem decentralnym — głośniki są rozmieszczone pod sufitem, wzdłuż ścian lub na kolumnach, jak np. w nawach kościołów. W wielkich pomieszczeniach, np. kongresowych, lub na dużych obszarach otwartych stosuje się grupy głośników, np. rozmieszczonych w rzędach poprzecznych do kierunku rozchodzenia się dźwięku z estrady, do których sygnał elektroakustyczny jest doprowadzany z opóźnieniami tym większymi, im dalszy jest rząd; w ten sposób do każdego słuchacza dźwięk z najbliższego głośnika dochodzi możliwie jednocześnie z dźwiękiem z estrady. Na podobnej zasadzie działa system ambiofoniczny, w którym urządzenia opóźniające są zastąpione urządzeniami wytwarzającymi sztuczny pogłos; stosuje się go do poprawienia akustyki sal, zwłaszcza koncertowych. Podział głośników na strefy lewą i prawą umożliwia stosowanie stereofonii. Do nagłaśniania elektroakustycznego wielkich pomieszczeń jest stosowany system induktofoniczny, w którym pętla elektr., otaczająca pomieszczenie, wytwarza w nim pole elektromagnetyczne zasilające głośniki, wyposażone w detektory i wzmacniacze, z reguły w układzie decentralnym. Tradycyjne techniki n.e. wykorzystujące systemy analogowe zastępuje się technikami cyfrowymi, które pozwalają na dość dowolne przetwarzanie sygnałów, modyfikowanie sygnałów uwzględniające charakterystyki słyszenia, walory utworów muz. i warunki tworzenia się pola akustycznego w nagłaśnianym wnętrzu czy wydzielonym obszarze.